παγκόσμια μέρα ενάντια στην ομοφοβία

Με την ευκαιρία της παγκόσμιας μέρας ενάντια στην ομοφοβία θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις σε ότι αφορά τον χορό αλλά και το κοντακτ και τα jam, μια και τα 27 χρόνια που χορεύω μου έχουν δώσει και κάποιες εμπειρίες. Παρατηρώ ότι για κάποιους άνδρες το κοντακτ μπερδεύεται με το τάνγκο. Στο τάνγκο, στην κλασική του μορφή, θα πρέπει κάποιος άνδρας να διαλέξει και να ζητήσει από κάποια γυναίκα να χορέψει. Το ίδιο ισχύει και σε κάποιους παραδοσιακούς χορούς που οι γυναίκες περιμένουν έναν άνδρα να ακουμπήσει το μαντήλι στα γόνατα της για να σηκωθεί να χορέψει. Δεν θα μπω στην διαδικασία για το αν στην εποχή μας οι χοροί και τα φύλα θα συνεχίζουν να παραμένουν πατριαρχικά δεμένα με την παράδοση του τάνγκο ή των παραδοσιακών χορών, μια και αυτό μάλλον θα απασχολήσει τους πιο σχετικούς με τα συγκεκριμένα. Θα κάνω μόνο ένα σχόλιο για το κοντακτ και τον χορό. Εκεί ποτέ δεν υπήρξε ποτέ φυλετικός διαχωρισμός - ρόλος. Είναι για αυτό θλιβερό για μένα αυτό που συνέβη στο τελευταίο jam, για 40 λεπτά οι άνδρες χορευτές να μην ξεκινούν να χορεύουν μεταξύ τους περιμένοντας τις γυναίκες. Ή σε ντουέτα κοντακτ κάποιοι άνδρες να χορεύουν μόνο με γυναίκες. Οι παρατηρήσεις μου αφορούν μόνο τους άνδρες μια και αυτό συναντώ και παρατηρώ πιο συχνά. Ίσως να υπάρχουν και γυναίκες που χορεύουν μόνο με άνδρες. Ελπίζω, αυτές οι πατριαρχικές σε κάθε περίπτωση συνήθειες, κάποια στιγμή να εκλείψουν και να δούμε με σεβασμό τον -την -το άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας.